Zaburzenia miesiączkowe to jedna z najczęstszych przyczyn, z jaką kobiety zgłaszają się do ginekologów. Jak się okazuje, problem ten dotyczy co piątej kobiety w naszym kraju. Na jakie grupy możemy podzielić zaburzenia miesiączkowania? Jakie są przyczyny nieregularnych miesiączek? W jaki sposób można leczyć zaburzenia miesiączkowe?

Czym jest cykl miesiączkowy?

Żeby mówić o zaburzeniach miesiączkowania dobrze jest najpierw wyjaśnić czym jest cykl miesiączkowy. Regularne krwawienia miesiączkowe są oznaką cyklicznej pracy jajników. Kobieta w okresie prokreacyjnym ma około 400 cykli miesiączkowych. W całym cyklu występuje szereg zmian hormonalnych.

Ile trwa cykl miesiączkowy?

Prawidłowy cykl u kobiet w wieku rozrodczym trwa około 28 dni, jednak u niektórych kobiet może być on dłuższy, a u innych krótszy. Jeżeli miesiączki są regularnie, a odchylenia nie przekraczają +/- 7 dni od standardowego cyklu to nie ma się czym martwić (21 i 35 dni). Należy pamiętać, że jego długość liczymy od pierwszego dnia miesiączki do ostatniego dnia przed krwawieniem. 

Czym są zaburzenia miesiączkowania

Zaburzenia miesiączkowania są objawem organicznych bądź czynnościowych nieprawidłowości, które występują w organizmie kobiety. Mogą mieć one postać pierwotnego bądź wtórnego zaniku miesiączki bądź zaburzeń w rytmie cyklu miesiączkowego.

Zaburzenia mogą dotyczyć nie tylko częstotliwości występowania miesiączki, ale również bolesności czy obfitości krwawień. W każdym z przypadków powinnaś zgłosić się na wizytę u ginekologa i skonsultować z nim swoje obawy.

Przyczyny zaburzeń cyklu miesiączkowego

Cykl miesiączkowy jest regulowany poprzez aktywność hormonów – głównie estrogenów i progesteronu. Duży wpływ mają także hormony tarczycy. Jeśli stężenie hormonów tarczycy we krwi jest niskie to przysadka mózgowa zwiększa swoją aktywność i stymuluje tarczycę do produkcji hormonów. Dość częstą przyczyną zaburzeń jest hiperprolaktynemia, czyli stan w którym organizm nadmiernie produkuje prolaktynę. Czasem u kobiet występują zaburzenia miesiączkowania po tabletkach antykoncepcyjnych. Kobiety z zaburzeniami miesiączkowania mogą mieć trudności z zajściem w ciążę.

Przyczyny zaburzeń miesiączkowania są różne. Wszystko zależy od ich rodzaju.

Objawy zaburzeń miesiączkowania

• zmiana regularności cykli miesiączkowych,
• zbyt skąpe bądź za obfite miesiączki,
• bolesne miesiączkowanie,
• niedokrwistość,
• osłabienie,
• bladość,
• nadmierne owłosienie,
• zmiany skórne.

Rodzaje zaburzeń miesiączkowania 

Pierwotny brak miesiączki

Pierwsza miesiączka jest niesamowicie ważna – jest to sygnał gotowości płciowej do posiadania potomstwa. Zaburzenie to dotyczy dziewczyn po 16 roku życia, które nadal nie miesiączkują. Przyczyn tego problemu jest wiele, np.:

• hipoplazja jajników,
• wrodzony przerost nadnerczy,
• wady wrodzone narządów płciowych,
• niewydolność podwzgórza.

Aby zdiagnozować to zaburzenie lekarz przeprowadza z pacjentką wywiad i odpowiednie badania.

Wtórny brak miesiączki

To sytuacja, kiedy doszło do zatrzymania miesiączki u kobiety, która wcześniej je miała. Aby zdiagnozować to zaburzenie od ostatniego krwawienia musi minąć co najmniej sześć miesięcy. Problem ten może byc spowodowany:

• atrezją macicy,
• w konsekwencji zespołu policystycznych jajników (PCOS),
• zaburzeniami czynności osi podwzgórze-przysadka-jajnik.

Zespół policystycznych jajników

PCOS charakteryzuje się zaburzeniami owulacji, trądzikiem, nadmiernym owłosieniem i nieregularnymi cyklami miesiączkowymi. Diagnostyka obejmuje badania hormonalne i USG ginekologicznego. Często u kobiet z PCOS występuje również otyłość. Aby pojawiły się owulacyjne cykle stosuje się zbilansowaną dietę. Jeżeli natomiast redukcja wagi nie pomoże w pojawieniu się odpowiedniego cyklu to lekarz decyduje o rozpoczęciu leczenia farmakologicznego. Kobiety z PCOS powinny również próbować uregulować cykle za pomocą tabletek antykoncepcyjnych. 

Częste miesiączki

To stan, kiedy cykl menstruacyjny się nadmiernie skraca i trwa krócej niż 21 dni. Taki problem często występuje o kobiet z niewydolnością ciałka żółtego, z PCOS bądź u których nastąpiło wydłużenie fazy folikularnej. Każda z tych przyczyn utrudnia zajście w ciążę.

Rzadkie miesiączki

To sytuacja odwrotna do wcześniej wymienionego problemu – cykle się wydłużają i trwają ponad 35 dni. Jest to dość częste zaburzenie miesiączkowania. Jego przyczyną mogą być:

• choroby tarczycy,
• cykle bezowulacyjne,
• bardzo duża utrata masy ciała,
• niewydolność ciałka żółtego.

Rzadkie miesiączki najczęściej obserwuje się u kobiet, które się odchudzają, intensywnie ćwiczą bądź straciły dużą masę ciała.

Skąpe miesiączki

Stan, podczas którego ilość wydzieliny miesiączkowej jest mniejsza nić powinna być normalnie. W czasie takiej menstruacji kobieta zużywa mniej niż dwa tampony bądź podpaski dziennie. Najczęściej takie miesiączki występują u kobiet stosujących antykoncepcję hormonalną.

Przyczyną skąpego krwawienia może okazać się również ciąża. Zdarzają się przypadki, że pomimo tego iż kobieta jest w ciąży to w terminie, kiedy powinna się pojawić u niej menstruacja są niewielkie plamienia. Powód do niepokoju powinna dać nagła zmiana krwawienia z normalnego na bardzo skąpy. W takiej sytuacji zaleca się wykonanie testu ciążowego. Patologiczną sytuacją, która ma związek ze skąpymi miesiączkami są torbiele jajników.

Obfite miesiączki

Wtedy kobieta musi bardzo często wymieniać środki higieniczne. Jest to sytuacja, która stanowi zagrożenie dla jej zdrowia. Obfite krwawienie może przyczynić się do pojawienia anemii, co doprowadzi do leczenia farmakologicznego. Przyczyną obfitych krwawień może być endometrioza, rak trzonu macicy, polipy macicy czy mięśniaki macicy.

Endometrioza to choroba dotykająca tylko i wyłącznie kobiety. Podczas cyklu miesiączkowego błona śluzowa macicy (endometrium) narasta, aby w czasie menstruacji się złuszczyć i ewakuować na zewnątrz. Kiedy endometrium cofnie się do jamy brzusznej, wszczepia się w inne narządy, a w miejscu wszczepień powstają guzki. Do objawów endometriozy można zaliczyć:

• silne bóle brzucha, które stale ulegają nasileniu,
• trudności z zajściem w ciążę,
• zaburzenia miesiączkowania,
• krew w moczu lub kale,
• przedłużające się krwawienia menstruacyjne,
• bolesność w trakcie w stosunku.

Podczas obfitego krwawienia boisz się, że przemokniesz i czujesz się niekomfortowo? W naszym sklepie znajdziesz majtki menstruacyjne Protect, czyli bokserki, które nadadzą Ci całkowitej pewności i zabezpieczą przy każdym ruchu – chłoną tyle co cztery tampony! Rozmiary zaczynają się od XXS a kończą na XXXL!

Plamienia między miesiączkami – co oznaczają?

Nie muszą one oznaczać zaburzenia miesiączkowania! Czasem zdarza się ono w połowie cyklu, co świadczy o krwawieniu okołoowulacyjnym.

Jeżeli jednak plamienia są coraz bardziej intensywne i zdarzają się w różnych momentach cyklu to możemy podejrzewać zaburzenia miesiączkowania. Najczęściej jest to związane z nieprawidłowościami hormonalnymi. 

Z naszą podpaską wielorazową WIMIN Pad nie straszny Ci żadna miesiączka czy plamienia między nimi. Do wyboru są dwa rozmiary – Standard i Maxi, które różnią się między sobą chłonnością i wielkością.

Co zrobić kiedy zauważysz niepokojące objawy?

Każde nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych lub jego brak powinnaś zgłosić do swojego lekarza ginekologa, aby znaleźć przyczynę nieprawidłowości i podjąć odpowiednie leczenie.

Jak wygląda leczenie zaburzeń miesiączkowania?

W zależności od przyczyny, która wywołała zaburzenia miesiączkowania wdrażane jest leczenie. Zaburzenia hormonalne wymagają regulacji gospodarki hormonalnej – w tym celu stosuje się środki antykoncepcyjne. W przypadku guza przysadki mózgowej konieczne jest leczenie chirurgiczne. Przy przedwczesnym wygasaniu czynności jajników stosuje się hormonalną terapię zastępczą.

Co należy robić przy zaburzeniach miesiączkowania?

W leczeniu zaburzeń miesiączkowania należy uważnie obserwować swój organizm i dbać o ogólny stan zdrowia. Czasem trzeba również zmienić dotychczasowy tryb życia.

Przy pojawieniu się np. bólu w okolicy miednicy mniejszej czy obfitych miesiączkach – każdej nieprawidłowości – należy jak najszybciej udać się do lekarza. Co trzy lata należy wykonywać badanie cytologiczne, a co najważniejsze – jeżeli jesteś w trakcie leczenia NIGDY nie modyfikuj samodzielnie dawek leków ani ich częstotliwości przyjmowania.