Łechtaczka (z łac. clitoris) to część żeńskiego układu rozrodczego, która jest najbardziej erogennym miejscem w ciele kobiety. Jest to odpowiednik penisa, jednak w przeciwieństwie do męskiego narządu, nie posiada wewnątrz cewki moczowej i nie jest częścią układu moczowego. Posiada natomiast tysiące zakończeń nerwowych, dzięki czemu narząd ten jest maksymalnie wrażliwy na dotyk i stymulację, która przyczynia się do podniecenia seksualnego.

Budowa łechtaczki

Łechtaczka to narząd, który jest wyjątkowym organem kobiecego ciała, pełniącym kluczową rolę w odczuwaniu przyjemności seksualnej. Znajduje się w przedniej części sromu, a dokładniej w okolicy przedniego połączenia warg sromowych mniejszych, w pobliżu zewnętrznego ujścia cewki moczowej. Łechtaczka składa się z żołędzi, trzonu oraz dwóch odnóg. Jej kształt określany jest jako cylindryczny, a długość wynosi około 1-2 cm. Podobnie jak prącie, łechtaczka posiada napletek, którego zadaniem jest ochrona narządu płciowego.

Wierzchołek, widoczny na zewnątrz, to żołądź łechtaczki, który jest pokryty delikatną, wysoce unerwioną skórą, reagującą na dotyk i stymulację. Wnętrze łechtaczki jest bardzo unerwiona i posiada liczną ilość naczyń krwionośnych, co sprawia, że jest niezwykle czuła na bodźce. W trakcie podniecenia seksualnego naczynia krwionośne wypełniają się krwią, co prowadzi do powiększenia i usztywnienia tego organu. 

Pomimo swojej niewielkiej wielkości, łechtaczka jest jednym z najbardziej wrażliwych miejsc w ciele kobiety, posiadającym tysiące zakończeń nerwowych, czyli więcej niż jakakolwiek inna część ludzkiego ciała, dzięki czemu odgrywa kluczową rolę w kobiecym orgazmie.

Łechtaczka jako narząd przyjemności seksualnej

Wiele kobiet nie jest w stanie osiągnąć orgazmu pochwowego, czyli wyłącznie za pomocą penetracji. Dla tych pań, jedyną drogą do osiągnięcia seksualnego spełnienia jest orgazm łechtaczkowy, który subtelnie różni się od pochwowego. Orgazm pochwowy rozchodzi się po całym ciele kobiety, a orgazm łechtaczkowy charakteryzuje się odczuciem ciepła, które ogarnia ciało. Orgazm łechtaczkowy trwa też o wiele krócej niż pochwowy i znacznie szybciej się go osiąga ze względu na silne unerwienie łechtaczki. Z racji tych subtelnych różnic co raz częściej odchodzi się od rozróżnienia orgazmu pochwowego i łechtaczkowego. Większość kobiet, nawet te, które osiągają orgazm pochwowy, pozytywnie reaguje na jednoczesną penetrację pochwy i stymulację łechtaczki, gdyż może to poprawić siłę orgazmu. 

Ból łechtaczki i inne dolegliwości tego narządu płciowego

W większości przypadków dolegliwości związane z łechtaczką nie są groźne, jednak w niektórych przypadkach mogą być problematyczne. Do najczęściej spotykanych dolegliwości związanych z łechtaczką należą:

• Przerost łechtaczki: Przerost łechtaczki to dolegliwość, która zazwyczaj jest wrodzona i przeważnie występuje u dziewczynek przedwcześnie urodzonych, jednak może się zdarzyć, że za przerost będą odpowiedzialne czynniki hormonalne. Objawem jest zbyt duża wielkość łechtaczki, co przekłada się na ból podczas stosunku. Leczenie zależne jest od przyczyny przerostu.
• Krwiak łechtaczki: Objawia się głównie obrzękiem i większą wrażliwością narządu.
• Swędzenie łechtaczki: Zazwyczaj za swędzenie miejsc intymnych odpowiedzialna jest infekcja grzybicza. Wówczas samo swędzenie i pieczenie nie ogranicza się jedynie do łechtaczki, ale obejmuje również inne części sromu.
• Stan zapalny łechtaczki: Stan zapalny łechtaczki zazwyczaj powodowany jest czynnikami zewnętrznymi, np. alergią na lubrykanty. 
• Ból łechtaczki: Ból łechtaczki, którego przyczyną nie jest infekcja ani stan zapalny, może być związany z bardzo rzadko występującą chorobą, jaką jest vulvodynia, której przyczyny nie są znane.

Jeśli kobieta zaobserwuje u siebie jakiekolwiek problemy z łechtaczką – ból, swędzenie, pieczenie, nietypowy wygląd – powinna udać się na kontrolę do ginekologa w celu diagnostyki i wdrożenia ewentualnego leczenia.

Obrzezanie kobiet, czyli usunięcie łechtaczki

Obrzezanie kobiet, znane również jako kobiece okaleczanie narządów płciowych, to praktyka polegająca na częściowym lub całkowitym usunięciu zewnętrznych narządów płciowych kobiety, tak aby nie odczuwała ona przyjemności seksualnej. Zazwyczaj zabieg ten wykonywany jest, gdy dziewczyna osiąga dojrzałość płciową – ma to na celu uczynić kobietę czystą i wierną jednemu mężczyźnie. Procedura ta, wykonywana często bez znieczulenia i w niehigienicznych warunkach, ma głębokie i trwałe skutki zdrowotne, fizyczne i psychiczne. Może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak infekcje, chroniczny ból, trudności w oddawaniu moczu, komplikacje przy porodzie oraz zwiększone ryzyko zgonu noworodków.

Obrzezanie kobiet jest uznawane za naruszenie praw człowieka, w tym prawa do zdrowia, bezpieczeństwa i nietykalności cielesnej. Pomimo że praktyka ta jest zakazana w wielu krajach i międzynarodowych konwencjach, wciąż jest szeroko rozpowszechniona w niektórych częściach Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji, głównie ze względu na utrzymujące się tradycje kulturowe.