Orgazm, szczytowanie, dojście – to nazwy jednego i tego samego momentu, czyli osiągnięcia szczytu przyjemności seksualnej. Jednym z rodzajów kobiecego orgazmu jest orgazm pochwowy. Co należy o nim wiedzieć? Zapraszamy do lektury!

Czym jest orgazm?

Orgazm można osiągnąć przez stymulację organów płciowych podczas stosunku seksualnego lub masturbacji. U kobiet objawia się on mimowolnymi skurczami mięśni okolicy pochwy, odbytu, a nawet skurczem macicy. Zgodnie z doniesieniami  naukowymi orgazm kobiecy trwa średnio od 20 do 35 sekund, choć może trwać nawet 106 sekund. Kobiety odczuwają rozkosz z orgazmu znacznie dłużej od mężczyzn, których przyjemność ze szczytowania to zaledwie średnio około 4 sekundy. 

Rodzaje kobiecego orgazmu

Do rodzajów orgazmu, jaki może osiągnąć kobieta należą:

1. orgazm łechtaczkowy, który występuje najczęściej i jest najprostszy do osiągnięcia,
2. orgazm pochwowy, który występuje rzadziej i jest mniej intensywny od łechtaczkowego,
3. orgazm sutkowy, który można osiągnąć poprzez pieszczenie brodawek piersi, mogą mu towarzyszyć skurcze pochwy, tak jak w przypadku orgazmu łechtaczkowego czy pochwowego. Jest dość trudny do osiągnięcia,
4. orgazm psychogenny, inaczej zwany również orgazmem wyobrażeniowym. Można go osiągnąć jedynie w wyniku fantazji i wyobrażeń, bez stymulacji ciała,
5. orgazm nocny, który jest podobny do orgazmu psychogennego, z tą różnicą, że można go osiągnąć przez sen, 
6. orgazm analny, który można osiągnąć poprzez stymulację okolic odbytu,
7. orgazm wielokrotny, czyli kilkukrotne osiągnięcie orgazmu podczas jednego stosunku,
8. orgazm punktu G, który można osiągnąć poprzez stymulację punktu G.

Jak wygląda orgazm pochwowy? 

Odczucie orgazmu pochwowego nie różni się znacząco od odczucia orgazmu łechtaczkowego. W następstwie dochodzi do ogólnego pobudzenia organizmu, m.in. poprzez wzrost ciśnienia i tętna oraz skurczów całego ciała. Podczas orgazmu odczuwalne jest rytmiczne pulsowanie pochwy, a także skurcz mięśni zwieracza, który jest analogiczny do reakcji pochwy. 

Jak osiągnąć orgazm pochwowy?

Orgazm pochwowy można osiągnąć poprzez penetrację penisem podczas stosunku płciowego lub przedmiotem o fallicznym kształcie podczas masturbacji. Poprzez pobudzanie rytmicznymi ruchami dochodzi do ścisłego kontaktu ze ścianami dróg rodnych, w związku z czym powstaje pobudzenie seksualne. Oprócz samej penetracji, istotna jest również stymulacja wewnętrznej części łechtaczki, do której dochodzi pośrednio podczas stosunku seksualnego. W efekcie penetracja pochwy i stymulacja łechtaczki prowadzą do orgazmu pochwowego.

Korzyści płynące z kobiecego orgazmu

Regularne osiąganie orgazmu niesie za sobą wiele korzyści, zarówno dla psychiki, jak i dla organizmu. Regularne współżycie z partnerem oraz wspólne osiąganie spełnienia seksualnego pomaga budować zaufanie i relację, a także sprawia, że uczucia względem drugiej osoby stają się głębsze – dzieje się tak za sprawą oksytocyny, inaczej zwanej hormonem miłości, która uwalniana jest podczas orgazmu. Uwalnianie tego hormonu wpływa również na redukcję stresu. Ponadto współżycie seksualne to doskonała okazja do ruchu i spalenia nieco kalorii.

Brak orgazmu. Czy jest na to jakiś sposób?

Anorgazmia, czyli przypadłość, która powoduje brak możliwości osiągnięcia jakiegokolwiek spełnienia seksualnego, pomimo przeżywanego podniecenia seksualnego. Czynniki fizyczne, które mogą wpływać na anorgazmię to wady narządu rodnego, zaburzenia hormonalne obniżające libido, zaburzenia neurologiczne, zmiany poporodowe, stany zapalne w obrębie narządu moczowo-płciowego, czy zmiany menopauzalne. Anorgazmia może także mieć swoje podłoże w psychice np. poprzez traumatyczne przeżycia seksualne, stany lękowe towarzyszące współżyciu: lęk przed ciążą, brak intymności w realizacji zbliżenia, czasowe zmniejszenie pożądania seksualnego, czy niechęć do partnera.

Anorgazmia to schorzenie, które można leczyć. W tym celu należy udać się na konsultację lekarską, aby znaleźć fizyczne przyczyny tego stanu rzeczy. Jeśli natomiast okaże się, że przyczyna anorgazmii leży w sferach psychicznych, powinno się skorzystać z pomocy specjalisty – seksuologa, psychologa, czy psychoterapeuty.