Najważniejsze zagadnienia
- Joga hormonalna – na co pomaga i jak ćwiczyć?
- Asany jogowe w jodze hormonalnejJoga hormonalna zaczyna się od rozgrzewki, a potem przechodzi do 14 pozycji jogi. Przy wykonywaniu ćwiczeń ważny jest odpowiedni oddech i cyrkulacja energii.Ważne: Jak spać podczas okresu?Kto powinien wykonywać sekwencje jogi hormonalnej?
- Przeciwwskazania do wykonywania jogi hormonalnejAsany wykorzystywane w jodze hormonalnej nie powinny wykonywać kobiety w ciąży. Aktywności tej nie można również uprawiać m.in. w przypadku chorób serca, stanu zapalnego wyrostka robaczkowego, endometriozy, osteoporozy, zaburzeń psychicznych, nadczynności tarczycy, czy zdiagnozowania bądź leczenia nowotworów piersi. Promocja! Majtki menstruacyjne regular
Joga hormonalna to naturalna terapia, która wykorzystuje ćwiczenia jogi, koncentrację, oddech i relaksację. Jej regularna praktyka niesie za sobą wiele korzyści. Joga w domu czy w studio jogi zmniejsza stres i sprawia, że jesteśmy bardziej zrelaksowane. Nie można również zapomnieć o tym, że joga może mieć również wpływ na odpowiedni poziom hormonów w organizmie. Co jeszcze warto wiedzieć na temat praktyki jogi hormonalnej?
Czym jest joga hormonalna?
Joga hormonalna to terapia stworzona przez Dinah Rodrigues. Pozwala ona na regulację poziomu żeńskich hormonów, będących przekaźnikami chemicznymi. Układ hormonalny tworzą gruczoły wydzielania wewnętrznego, czyli gruczoły dokrewne.
Joga obejmuje ona właściwe oddychanie, techniki relaksacyjne oraz medytację. Ćwiczenia jogi hormonalnej są szczególnie zalecane dla kobiet powyżej 35 roku życia, ponieważ w tym czasie produkcja estrogenu naturalnie się obniża. Obniżony poziom hormonów negatywnie oddziałuje na nasz organizm, prowadząc do bezsenności, migren, zaburzeń cyklu miesiączkowego, suchości pochwy, trudnościach w koncentracji czy obniżenia libido. Wykonywanie właściwych ćwiczeń jogi hormonalnej oddziałuje na człowieka jako całość, a w szczególności na przysadkę, jajniki, tarczycę i nadnercza.
Joga hormonalna – na co pomaga i jak ćwiczyć?
Joga hormonalna wykorzystuje odpowiednie techniki, mające na celu reaktywować tarczycę, nadnercza czy jajniki. Dzięki niej można wznowić produkcję żeńskich hormonów i zmniejszyć objawy braku równowagi hormonalnej w naszym ciele. Praktykowana joga hormonalna:
- pomaga w walce z PMS, czyli zespołem napięcia przedmiesiączkowego,
- pomaga łagodniej przejść menopauzę,
- wspiera leczenie niepłodności,
- pobudza organy odpowiedzialne za wydzielanie hormonów takich jak estrogen,
- relaksuje,
- pomaga w utrzymaniu prawidłowej postawy ciała,
- obniża poziom stresu i związane z nimi stany lękowe,
- pomaga w walce z bezsennością,
- minimalizuje uderzenia gorąca.
Joga nie wymaga od nas dobrej kondycji, co jest ogromnym plusem tej aktywności. Mogą ją praktykować kobiety w każdym wieku! Sesja jogi zaczyna się przeważnie od „powitania słońca”, czyli serii prostych ruchów, rozgrzewających ciało. Sekwencja pozycji jogi hormonalnej obejmuje m.in. następujące asany:
- Mahasana,
- Balasana,
- Baddha Konasana,
- pozycja z głową w dół,
- pozycja trupa,
- pozycja oła.
Asany jogowe w jodze hormonalnej
Joga hormonalna zaczyna się od rozgrzewki, a potem przechodzi do 14 pozycji jogi. Przy wykonywaniu ćwiczeń ważny jest odpowiedni oddech i cyrkulacja energii.
Ważne: Jak spać podczas okresu?
Kto powinien wykonywać sekwencje jogi hormonalnej?
Wykonywanie tej aktywności fizycznej jest szczególnie zalecane kobietom, które m.in.:
- chorują na PCOS, czyli zespół policystycznych jajników,
- borykają się z zaburzeniami hormonalnymi,
- są zestresowane,
- cierpią na bezsenność,
- nie mają żadnych poważniejszych problemów zdrowotnych, uniemożliwiających wykonywanie ćwiczeń,
- chorują na niedoczynność tarczycy,
- są po odstawieniu tabletek antykoncepcyjnych i chcą skrócić czas powrotu do naturalnego stanu organizmu,
- chcą na nowo poczuć popęd seksualny.
Przeciwwskazania do wykonywania jogi hormonalnej
Asany wykorzystywane w jodze hormonalnej nie powinny wykonywać kobiety w ciąży. Aktywności tej nie można również uprawiać m.in. w przypadku chorób serca, stanu zapalnego wyrostka robaczkowego, endometriozy, osteoporozy, zaburzeń psychicznych, nadczynności tarczycy, czy zdiagnozowania bądź leczenia nowotworów piersi.