Unikasz spotkań ze znajomymi, nie możesz znieść swojego odbicia w lustrze i najchętniej zakopałabyś się w swoim łóżku pod ciepłą kołdrą? Dodatkowo męczą Cię bóle podbrzusza, niekiedy skurcze macicy, na twarzy pojawiły się wypryski i cała jesteś opuchnięta… z pewnością zbliża się okres. Dlaczego jednak w tym czasie czujemy się tak źle? Jak sobie poradzić z tymi przykrymi symptomami przed okresem?
PMS – zespół napięcia przedmiesiączkowego
Tuż przed okresem pojawiają wzdęcia, zaparcia, a nawet biegunka. Dokuczają nam bóle głowy, a ból w podbrzuszu nie ustępuje. Te dolegliwości zna chyba każda kobieta – to właśnie PMS! To jednak nie koniec!
Podczas PMS prawdziwy rollercoaster ma swoje miejsce w psychice. Pojawia się nadwrażliwość, silne rozdrażnienie, huśtawka nastrojów, a nawet skłonność do agresywnych zachować. Nasilenie objawów PMS jest inne u każdej kobiety, a samych w sobie objawów przed miesiączką odnotowano ponad 150. Mogą się one pojawić nawet na czternaście dni przed spodziewanym terminem miesiączki.
Warto zaznaczyć, że objawy napięcia przedmiesiączkowego mogą nasilać wcześniej już występujące zaburzenia psychiczne, jak bezsenność, depresja czy zaburzenia lękowe, a nawet być czynnikami, które je wyzwalają.
Przeczytaj także:
Wady i zalety okresowych środków higienicznych
Bielizna mensturacyjna – czy warto?
Aktywność w czasie okresu – co może Ci pomóc?
Najczęstsze objawy przed okresem – PMS
Wyróżnia się trzy grupy objawów PMS, które pojawiają sie na kilka lub kilkanaście dni przed spodziewanym terminem krwawienia. Najczęściej są to:
- objawy somatyczne – bóle, wzdęcia, tkliwość piersi, obrzęki,
- objawy zaburzeń emocjonalnych – wahania nastroju, depresja, poczucie braku kontroli, lęk, napięcie,
- objawy behawioralne – osłabienie koncentracji, wycofanie społecznie, osłabienie zainteresowań, zaburzenia snu.
Do typowych objawów przed miesiączką, możemy więc zaliczyć:
- tkliwe, bolesne piersi,
- rozdrażnienie i problemy z koncentracją,
- senność,
- wahania nastroju,
- ogólne przygnębienie,
- osłabienie przed okresem,
- uczucie zatrzymania wody w organizmie,
- zwiększony apetyt,
- bóle brzucha i podbrzusza,
- przyrost masy ciała (ok. 2-3 kg).
- bóle głowy (najczęściej występuje 2 dni przed zbliżającą się miesiączką i przez jej 3 pierwsze dni krwawienia menstruacyjnego. Ma to związek ze spadkiem poziomu estrogenów, który warunkuje złuszczanie się błony śluzowej macicy usuwanej przez pochwę wraz z krwią).
Dolegliwości związane ze zbliżającą się menstruacją mogą okazać się bardzo dokuczliwe, a nawet tak intensywne, że zaburzają normalne funkcjonowanie.
Przyczyny dolegliwości bólowych związanych z PMS i PMDD
PMDD to przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne. Jest to rodzaj zaburzenia, które zostało wydzielone z PMS. Jest to podobny stan do zespołu napięcia przedmiesiączkowego, lecz charakteryzuje się znacznie bardziej nasilonymi objawami, jak ataki paniki, objadanie się, spadek libido, a nawet wstręt do seksu, czarne myśli, duży lęk czy gniew i brak entuzjazmu.
PMDD łączy się ze zmianą stężeń hormonów płciowych, a co najważniejsze – z metabolizmem progesteronu w drugiej fazie cyklu miesiączkowego.
Dokładne przyczyny PMS I PMSS nie są znane. Niektóre badania sugerują, że objawy wynikają z nieprawidłowej reakcji przekaźników w układzie nerwowym na prawidłową czynność jajników. Istnieje również opinia, mówiąca o tym, że objawy przed okresem to efekt podniesienia się w tym czasie poziomu prolaktyny. Ponadto, u kobiet cierpiących na PMS można zauważyć obniżony poziom serotoniny w organizmie.
Mówi się, że z PMS zmaga się około 20-40% kobiet, natomiast z PMDD – 1-9%.
Czy można leczyć PMS i PMDD?
Na wstępie warto wyróżnić sposoby, które łagodzą objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Dobrze by było, gdyby kobiety w czasie PMS wprowadziły małe zmiany w swojej diecie – mowa tu o ograniczeniu alkoholu, kawy, słodyczy i soli kuchennej. Suplementacja wapnia i magnezu będzie także przydatna. Warto również unikać stresu i mała aktywność fizyczna. A co z PMDD?
W przypadku przedmiesiączkowych zaburzeń dysforycznych zaleca się terapię poznawczo-behawioralną oraz farmakologiczną. W leczeniu kobiet dotkniętych ciężkimi postaciami PMDD i PMS coraz częściej stosuje się leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Czasem pacjentki przyjmują także antykoncepcję hormonalną. Przyjmowanie tabletek antykoncepcyjnych łagodzi nieprzyjemne dolegliwości i sprawia, ze krwawienie jest mniej bolesne i mniej obfite.
Zaburzenia hormonalne silnie wpływają na psychikę kobiety, dlatego warto zastanowić się nad wizytą u psychiatry, który pomoże w pokonaniu uciążliwych objawów. Należy także pamiętać o tym, że leczenie powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą ginekologa.
Jeżeli przed pojawieniem się okresu występują u Ciebie dokuczliwe objawy skonsultuj się z lekarzem. Żadna kobieta nie powinna męczyć się z silnymi bólami zanim zacznie się krwawienie Udaj się do ginekologa i przedyskutuj z nim swoje symptomy, które mogą wskazywać na PMS lub PMDD.
To może Cię zainteresować:
Jak prawdłowo liczyć długość cyklu
Czy przedwczesny okres jest oznaką ciąży?
